Η Σεβαστή Τρουμπέτα είναι κοινωνιολόγος και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Hochschule Magdeburg-Stendal, με γνωστικό αντικείμενο Παιδική Ηλικία και Μετανάστευση. Το συγγραφικό της έργο περιλαμβάνει μονογραφίες, άρθρα και επιμέλεια συλλογικών τόμων σε θέματα σχετικά με τη μετανάστευση, τις μειονότητες, τα σύνορα, τον ρατσισμό, τη βιοπολιτική κ.ά. Ζει στο Βερολίνο και ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο. Η dromalí, όπως λέγεται «η οδοιπόρος» στα ρομανές, είναι η πρώτη ποιητική συλλογή της.
Η ποιήτρια ανοίγει αυτή τη συλλογή με ένα «Ξεπροβόδισμα»: Γυροφέρνουν χρόνια τώρα / κι είπα να τα μαζέψω / ένα μπουκέτο ξεβράκωτα όνειρα. / Και αφού ανταλλάξαμε μηνύματα κι αστεία, / τα στέλνω ν᾽ αλητέψουν πάλι, / να βρουν τον τόπο τους / στις ρωγμές νοικοκυρεμένων ζωών. / Ξέρουν αυτά τι να κάνουν. / Κλείνουν κι ανοίγουνε ρωγμές.
Κάπου στη μέση της δικής της περιπλάνησης, η Σεβαστή Τρουμπέτα θα ομολογήσει, στο ομώνυμο ποίημα της συλλογής: η πιο υπαρκτή αυταπάτη μου: το λάγνο κάλεσμα του δρόμου.
Για να κλείσει τη συλλογή με μια «Απόδραση»: Φαλτσέτα ανάμεσα στα μάτια σου / το χαμόγελό μου / να κατουράει αίμα, / μην και ξεπλύνει την αυταπάτη της γαλήνιας ζωής / που λίμνασε / στα νερά ενός βάλτου που γλυκά σαπίζει.