Οἱ ἥρωες καὶ οἱ ἡρωίδες τῶν διηγημάτων ποὺ συνθέτουν αὐτὸ τὸ βιβλίο, ζωγραφίζουν μὲ τὶς ἱστορίες τους μιὰ πλατιὰ εἰκόνα ζωῆς. Πρόσωπα μὲ ψυχολογικὸ βάθος καὶ προβληματισμοὺς ποὺ ὑπερβαίνουν τὸ στενὸ κοινωνικό τους πλαίσιο καὶ τὴν ἐποχή τους. Διαχρονικὰ προβλήματα ἡ ἐρωτικὴ ἐπιθυμία, ἡ μοναξιά, οἱ κακὲς οἰκονομικὲς συνθῆκες, ἡ κοινωνικὴ ἀνισότητα, οἱ ταξικὲς ἀντιλήψεις, ὁ πόλεμος. Γιὰ νὰ ζήσουν ὅπως ἐπιθυμοῦν, πρέπει νὰ συγκρουστοῦν μὲ τὴν οἰκογένεια, τὶς συνθῆκες ἐργασίας, τὸν περίγυρό τους. Ἐλάχιστοι τὸ πετυχαίνουν, οἱ περισσότεροι ὑποκύπτουν. Ὁ Χατζόπουλος, ἀπὸ τοὺς εἰσηγητὲς τοῦ κοινωνιστικοῦ (σοσιαλιστικοῦ) μυθιστορήματος στὴν Ἑλλάδα, δὲν θέλει νὰ διδάξει προβάλλοντας τὶς ἰδέες του οὔτε νὰ ὑποδείξει λύσεις. Ἀρκεῖται στὸ νὰ δείξει τὴν κακὴ κατάσταση τῆς κοινωνίας ποὺ ἐξαθλιώνει τὰ ἄτομα, ἀφήνοντας τοὺς ἀναγνῶστες του νὰ ἀπαντήσουν στὸ ἐρώτημα ποὺ ἀπευθύνει ἕνας ἥρωάς του: «ἄλλαξε ὁ κόσμος;», «θ’ ἀλλάξει;».