Έντονες ερωτικές εικόνες που επανέρχονται από όνειρο σε όνειρο, με το αντικείμενο του πόθου να εμφανίζεται άλλοτε φωτεινό και άλλοτε σκοτεινό, επίμονες επιστροφές στον γενέθλιο τόπο, αγχώδεις καταβυθίσεις στο οικογενειακό αρχείο, περιπλανήσεις σε σελίδες της λογοτεχνίας και σε κινηματογραφικά έργα, φανταστικές συνομιλίες με αγαπημένους συγγραφείς, όλα αυτά προβάλλουν στη γεμάτη αγωνία, σαρκασμό και αυτοειρωνεία γραφή της Αγγελικής Πεχλιβάνη, μια γραφή η οποία μέσω ενύπνιων καταβάσεων εντέλει ξορκίζει τον αρχέγονο φόβο της απώλειας και του θανάτου.