Η παρούσα μελέτη αποτελεί μια καταγραφή της προσπάθειας του ανθρώπου να εδραιώσει την παρουσία του σε πιο «ακραία περιβάλ λοντα», όπως οι ορθοπλαγιές των Μετεώρων. Είναι πολύ πιθανό ότι τα Μετέωρα είναι το μέρος που γεννήθηκε η αναρρίχηση, με τις πρωιμότερες ενδείξεις να χρονολογούνται σε προ Χριστού περιόδους, πολύ πριν από τους αποδεκτούς στην ιστοριογραφία σήμερα ως «πατέρες» της.

Πρόκειται για δραστηριότητα που μαρτυρείται σε ιστορικό, αρχαιολογικό και λαογραφικό επίπεδο. Μέσα από τα υλικά κατάλοιπα και ιστορικές αναφορές που διασώζονται, γίνεται μια προσπάθεια να εξεταστεί διαχρονικά η αναρρίχηση στα Μετέωρα και διάφορες εκφάνσεις αυτής, ως αναπόσπαστο τμήμα της ζωής των κατοίκων της περιοχής. Μια από αυτές είναι και η ίδρυση των μονών των Μετεώρων, οι οποίες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη μετέπειτα ιστορία της περιοχής και όχι μόνο. Πέραν αυτού ρίχνεται φως σε πτυχές της ιστορίας και αρχαιολογίας του τόπου, με την ταύτιση τοπωνυμίων και θέσεων, όπως η ακρόπολη του αρχαίου Αιγινίου. Αμφότερες πτυχές είναι ελάχιστα ερευνημένες και γνωστές, καθώς οι κατοικημέννες μονές έχουν λάβει αναλογικά το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής της επιστημονικής έρευνας.

Παρατηρώντας κανείς το βραχώδες ανάγλυφο τον Μετεώρων είναι πιθανό να νιώσει δέος. Ακόμη περισσότερο, αν μάθει ότι οι κορυφές και ορθοπλαγιές των βράχων έχουν πατηθεί από ανθρώπους χιλιετίες πριν, με την αναρρίχηση να αποτελεί το μέσο επίτευξης. Ένα μέσο που φαίνεται να κατακτήθηκε από πολλούς αναλογικά ντόπιους κατοίκους ως έμμεση προσαρμογή στο περιβάλλον που δραστηριοποιούνται.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)