Η Νερίνα του Ζιροντού, μια όμορφη έφηβη, ζει σε μια ψαροκαλύβα με ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, τον Αύγουστο και την Ευγενία, που τους λογαριάζει ως γονείς της. Αυτοί την βρήκαν νεογέννητη και εγκαταλελειμμένη στην άκρη της λίμνης, την υιοθέτησαν και έκτοτε την λατρεύουν. Η Οντίν γίνεται μια υποδειγματική νοικοκυρά. Κάνει με μεγάλη ευκολία όλες τις δουλειές του σπιτιού, αλλά είναι εξαιρετικά σκανταλιάρα και ατίθαση. Σκαρώνει φάρσες στους γονείς της, τρέχει έξω, στις λίμνες, τα ποτάμια και τους καταρράκτες, χορεύει στην καταιγίδα και, λόγω της νεραϊδίσιας της φύσης, επικοινωνεί με τα πλάσματα του νερού, συναναστρέφεται με άλλες νεράιδες και αναγνωρίζει ως θείο της τον Νεραϊδοβασιλιά.

Η φιγούρα της σαγηνεύει τον περιπλανώμενο ιππότη Χανς, όταν ζητάει κατάλυμα στο φτωχόσπιτό της και τη συναντάει. Γοητεύεται από τη χάρη της, την ερωτεύεται, ξεχνάει τη μνηστή του, Βέρθα, και αποφασίζει να την κάνει γυναίκα του. Αντίστοιχα, και η Οντίν ερωτεύεται παράφορα τον Χανς και αποφασίζει να αφήσει τους γονείς της και –κυρίως– να εγκαταλείψει τη λίμνη της και να τον παντρευτεί. Ο Αύγουστος, ωστόσο, προειδοποιεί τον ιππότη ότι η Νερίνα είναι η ίδια η φύση και ότι τη φύση δεν πρέπει να την εμπιστεύεται πολύ, γιατί αντιμάχεται τους ανθρώπους. [απόσπασμα από το επίμετρο]