Τα λόγια πετούν, οι λέξεις σβήνουν, το σώμα χάνεται, το μυαλό ξεχνά, στην ψυχή όμως δεν μιλάς… Λόγια ψυχής που αδημονούν να ξαναειπωθούν, συγκολλητική ουσία για τα φτερά που ράγισαν από απώλειες και απρόσμενες συνταρακτικές αλλαγές.
Λόγια ψυχής που λειαίνουν τις ρωγμές, ενώνουν τα ραγισμένα φτερά που φτερουγίζουν προς τα εκεί όπου η αγάπη συναντά το όνειρο.
Ανήκει στη λίστα
Κατηγορίες
Ποίηση
Θεματική ταξινόμηση
DCC Μοντέρνα και σύγχρονη ποίηση (μετα το 1900 μ.Χ.)