Η παρούσα μονογραφία, βασισμένη σε ενδελεχή έρευνα, αποθησαυρίζοντας
ένα ογκώδες ενδιαφέρον πρωτογενές αρχειακό υλικό, φέρνοντας στο φως
αδημοσίευτα παιγμένα και άγνωστα άπαιχτα θεατρικά κείμενα του Μποστ,
προσθέτει νέες διαστάσεις στην Ελληνική Θεατρολογία, καθώς καλύπτει ένα
σημαντικό κενό στην Ιστορία και τη Δραματουργία τού σύγχρονου ελληνικού
θεάτρου, το οποίο αφορά σε έναν από τους πλέον πολυσχιδείς και
δημιουργικά εκκεντρικούς νεοέλληνες θεατρικούς συγγραφείς. Αν και ευρύτατα
γνωστός ανάμεσα στους μελετητές του νεοελληνικού Θεάτρου και της
νεοελληνικής Τέχνης ο Μποστ, η απουσία μέχρι σήμερα μιας σφαιρικής και
αναλυτικής μελέτης για το έργο του ήταν οπωσδήποτε εμφανής. Οι
περισσότερες σχετικές μελέτες εφορμούν κυρίως από βασικά –και πιθανόν
πλέον διακριτά– στοιχεία της συγγραφικής ιδιαιτερότητάς του, όπως αυτά
σχετίζονται με τη γλωσσική ανοικείωση, τη γραφική –ή γραφιστική– χρήση της
ορθογραφίας, τον εικονοποιητικό χαρακτήρα της έμπνευσής του και,
ασφαλώς, την αμίμητη σατιρική και παρωδιακή ικανότητα του ίδιου του
Μποστ.
Με την προσέγγιση, ανάπτυξη και τεκμηρίωση πολλών εντοπιζόμενων
άγνωστων και σημαντικών έργων τού Μποστ, πολλά ερωτήματα που
αφορούν στον ίδιο τον συγγραφέα και τη μοναδική περίπτωσή του στα
ελληνικά Γράμματα και στο ελληνικό Θέατρο μοιάζουν πλέον ότι εντάσσονται
σε ένα ορθότερο πλαίσιο και αποκτούν πλουσιότερο υπόβαθρο. Συνεπώς, η
μελέτη αυτή αποτελεί την πρώτη συνθετική παρουσίαση του θεατρικού corpus
του Μποστ, εμπλουτίζοντας την πρόσληψη του συγγραφέα με νέα στοιχεία,
ως έναν βαθμό απομπλέκοντάς την από τα στερεότυπα που τη συνόδευαν.
Παράλληλα διευρύνεται σημαντικά το εστιακό βάθος της έρευνας σε
περιοχές που αφορούν γενικότερες εκδηλώσεις του κωμικού είδους, της
μεταφρασιολογίας, της Ιστορίας του νεοελληνικού Θεάτρου εν γένει και της
Επιθεώρησης συγκεκριμένα.