Πρόκειται για μια συλλογή ποιημάτων με «άρωμα υπαίθρου και αγωνία ζωής», που έρχεται να προστεθεί στα «Πετρολούλουδα» και στην «Πέμπτη Εποχή των αοράτων», που επίσης κυκλοφορούν από την «Παρουσία», ολοκληρώνοντας ένα κύκλο πνευματικής αναζήτησης του δημιουργού με αναφορές στις ρίζες του και σε ιστορίες ρομαντισμού και νοσταλγίας. Διαβάζουμε από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Από του ουρανού την ξαστεριά, ως των υδάτων τη σκιά, βλέπεις το φως, παρατηρείς το μεγαλείο της δημιουργίας, της ποίησης των πάντων.»

Από τη συλλογή:   

Βαθιά ποτάμια

Υπάρχουν μέρες
που βαθαίνουν τα ποτάμια

Η πέρα όχθη
δείχνει μακρινή

Άγρια βροχή
πλημμύρισε τη γη

Και πρέπει να περάσεις
απέναντι, στη στάνη

Έχεις τα ζωντανά εκεί,
μα άφησες και τα παιδιά σου πίσω

Πρέπει να πας
και να γυρίσεις

Κι αν έχεις φόβο μην πνιγείς,
έχεις και λόγους για να ζήσεις

Αρκεί να βρεις κάπου να πατήσεις,
στο νερό σαν περπατήσεις