Η θεία Σαρλότ δε λεγόταν πάντα Σαρλότ. Κάποτε, πριν πάει στο Παρίσι και «πάρουν τα μυαλά της αέρα», όπως έλεγε ο μπαμπάς, ήταν απλώς η θεία Καλιρρόη, η αδελφή της μαμάς από την Κοζάνη. Μόλις πάτησε όμως το πόδι της στην Πόλη του Φωτός και άρχισε να μελετά την ιστορία της Αναγέννησης, κάπως σαν να αναγεννήθηκε και η ίδια και από τότε πάντα συστηνόταν ως Σαρλότ.
Η θεία Σαρλότ είχε δύο αγάπες στη ζωή της: τις βεντάλιες και τη Γαλλία. «Οι βεντάλιες δεν είναι απλώς ένα αξεσουάρ μόδας, ma chérie», έλεγε κάθε φορά που επισκεπτόταν την αγαπημένη της ανιψιά, τη Μυρτώ. «Έχουν γλώσσα και μιλούν, και πρέπει να μάθεις να τις ακούς, γιατί αποκαλύπτουν πολλά συναρπαστικά μυστικά». Η Μυρτώ δεν καταλάβαινε τότε τι ακριβώς εννοούσε. Ούτε και φανταζόταν ποτέ ότι η θεία Σαρλότ σύντομα θα εξαφανιζόταν μυστηριωδώς και ότι θα έπρεπε να αποκρυπτογραφήσει τα μυστικά της βεντάλιας για να τη σώσει.