Η συλλογή ξεκινάει με μία φράουλα που δηλώνει ξεκάθαρα και κατηγορηματικά ότι της αρέσει η ζωή. Με τον τρόπο της και χωρίς κανέναν δισταγμό εισάγει τον αναγνώστη στο ποιητικό σύμπαν των επόμενων σελίδων. Σε αυτή την ποιητική συλλογή ο κόσμος πλάθεται, διαπλάθεται, συστέλλεται και διαστέλλεται με τις ηλιαχτίδες, τα βράχια, το ρυάκι, τις λίμνες και όλα τα στοιχεία της φύσης. Η ποιητική συλλογή έχει ένα προσωπικό ύφος και εντάσσεται στην εξομολογητική γραφή που εισήγαγε η Virginia Woolf και υιοθέτησε στην ποίηση της η Σύλβια Πλάθ. Ο χρόνος παρουσιάζεται σαν ένα αδιάλειπτο συνεχές που τέμνεται απ’ τις ηλιαχτίδες.

Οι στιγμές, ο άνεμος, οι χαράδρες και το τρικυμισμένο κύμα γίνονται τα υλικά και ο τόπος όπου ο αναγνώστης μπορεί να φτιάξει μία «φωλιά».