"Ένας "καλός άνθρωπος", ο πατέρας της Καμίλα, της λέει: "Ξέρεις τι πρέπει να κάνει ένας άνδρας για να 'ναι άνδρας; Πρέπει να προσεύχεται κάθε βράδυ, να κάνει οικογένεια, να βρει μια δουλειά. Εσύ θα δυσκολευτείς πολύ να βρεις δουλειά μ' αυτή τη φουστίτσα, τη βαμμένη μούρη και τα μακριά μαλλιά σου. Βγάλ ' την αυτή τη φουστίτσα. Βγάλε κι αυτή τη χλαπάτσα από τη μούρη σου. Αλλιώς θα σ' τη βγάλω εγώ με χαστούκια".
Ως ιστορία καταπίεσης μιας έμφυλης επιλογής, Τα παλιοκόριτσα θα βρουν τη θέση τους σε κάθε κοινωνία που συνηθίζει να τιμωρεί τις τραβεστί και την οικογένειά τους. Τη Σόσα Βιγιάδα, όμως, δεν την ενδιαφέρει η ιδεολογική συμπάθεια ενός κοινωνικού περιβάλλοντος, αλλά η μαχητική υπεράσπιση ενός "άλλου κόσμου", περιθωριακού, που θέλει τον τραβεστισμό συνώνυμο της πορνείας, του λιθοβολισμού, της περιφρόνησης και του φτυσίματος." (The New Yorker)