Αν κάτι οφείλουμε να συγκρατήσομε από τη Βασίλισσα Σοφία, και το οποίο πλήρως δικαιολογεί το ότι φέρει το όνομα της μία από τις μεγαλύτερες λεωφόρους των Αθηνών, δεν είναι ούτε το νοσοκομείο των Παίδων που ίδρυσε, ούτε ο Πατριωτικός Σύνδεσμος Ελληνίδων, πρόδρομος του ΠΙΚΠΑ. Είναι η αγάπη της για το πράσινο και η έμπρακτη και τόσο πρωτοποριακή αφοσίωση της όχι μόνον να «πρασινίσει» η άδενδρη μέχρι τότε ελληνική πρωτεύουσα, αλλά και να ενσταλάξει και να καλλιεργήσει την αγάπη για τα δένδρα στην νέα γενιά, ξεκινώντας από τους μαθητές των σχολείων. Με δική της παρότρυνση, η Ιερά Σύνοδος της ελλαδικής Εκκλησίας αποτεινόμενη στο πλήρωμα ανακοινώνει ότι η φροντίδα και ο σεβασμός του πράσινου αποτελεί υποχρέωση των Χριστιανών, κάτι που αποτελεί παγκόσμια πρώτη. Με εντολή επίσης αλλά και έμπρακτη υποστήριξη της Σοφίας (συνεπικουρούμενης από τον βασιλόπαιδα Νικόλαο) οι αθηναικές οδοί πλαισιώνονται με νεραντζιές και οι λεωφόροι με πιπεριές, ενώ στις όχθες του Ποδονίφτη σχεδιάζεται μητροπολιτικό πάρκο έκτασης 800 στρεμμάτων. Δεντροφυτεύονται ο Αρδηττός, η κοίτη του Ιλισού, ο λόφος του Φιλοπάππου, οι έρημες τότε πλαγιές πέραν του Ιλισού, υπόλειμμα των οποίων είναι το σημερινό άλσος Ιλισίων. Θεσπίζεται τέλος η «σχολική πράσινη εορτή», η οποία ξεκινά κάθε χρόνο με τη φύτευση μικρού αριθμού δένδρων από κάθε μαθητή που καθίσταται υπεύθυνος για την ανάπτυξη τους, εορτή στην οποία συνήθως ήταν παρούσα η ίδια η βασίλισσα.