Ο Οιδίποδας ήταν αλαζών, κατατρυχόταν από το είδος της αλαζονείας, που επιφέρει η αίσθηση της μίας μοναδικής αλήθειας. Αυτή η αλαζονεία ήταν το «έγκλημά» του ― απέναντι στον εαυτό του. Άλλωστε, την τιμωρία του την επέλεξε ο ίδιος, αφού συνειδητοποίησε αυτό που πραγματικά ήταν: ένας πρωτόγονος, άγριος Πολύφημος και μαζί ο Οδυσσέας που τον τύφλωσε. Σαν να λέμε: ένας άγριος κανένας.