Ξύπνησα ένα πρωί και την είδα. Ήταν εκεί, κοιµόταν. Άραγε, ποιος την είχε φέρει; Ήταν γυναίκα ή γοργόνα; Όνειρο ή πραγµατικότητα; Μήπως βρισκόταν πάντα εκεί και δεν την έβλεπα τόσο καιρό; Ποιος να τη σκάλισε; Ποιος έφαγε τον βράχο; Φαινόταν κουρασµένη, σαν να ξαπόσταινε από µεγάλο ταξίδι, σαν να ερχόταν από µέρη άγνωστα, µακρινά... Μα ήταν τόσο οικεία! Λες και την ήξερα από παλιά, λες και µε γνώριζε κι εκείνη. Όµως ποια ήταν, πώς την έλεγαν; Μήπως ήθελε να µου πει κάτι; Κάποιο µυστικό; Θα έµενε για πάντα εκεί ή θα έφευγε ξαφνικά όπως είχε έρθει; Μήπως ήταν περαστική; Είχε να φάει; ∆ιψούσε; Μήπως έφερνε κάτι κακό; Όχι, δεν µπορούσε να είναι κακιά. Ήταν φιλική, ευάλωτη. Ήταν θαλασσινή, γένους θηλυκού!
Ήταν η Γυναίκα-Νησί.
Λουκάς Λουκίδης
Όταν κανείς επισκεφτεί την Ερεσό, την πατρίδα της Σαπφώς και του Θεόφραστου, θα αντικρίσει έναν πελώριο βράχο που φυτρώνει µεσοπέλαγα. Οι ντόπιοι ανέκαθεν τον αποκαλούσαν «το Νησί». Κάποιοι τον έλεγαν επίσης «η κρυφτή γυναίκα».