Στις 16 Μαΐου 1870, ο εντεκάχρονος τότε Χέρμαν Λέμαν απήχθη κοντά στο σπίτι του από μία ομάδα Ινδιάνων. Παρά τις αντιξοότητες, κατάφερε να επιβιώσει και να ζήσει μαζί με τη φυλή των Απάτσι, και μετέπειτα των Κομάντσι, για εννέα ολόκληρα χρόνια. Μέσα από σκληρή εκπαίδευση, μετατράπηκε σε έναν φοβερό πολεμιστή που πολέμησε τους λευκούς και συμμετείχε σε μερικά από τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα της εποχής του. Η αυτοβιογραφία του, Εννέα Χρόνια με τους Ινδιάνους, έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις καλύτερες αφηγήσεις αιχμαλωσίας που δημοσιεύτηκαν ποτέ στις ΗΠΑ. Μέσα από τα μάτια του Χέρμαν Λέμαν, ο αναγνώστης μαθαίνει για τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες των ιθαγενών της Μεγάλης Πεδιάδας. Μαθαίνει επίσης για τις δυσκολίες και τους κινδύνους της καθημερινότητάς τους, αλλά και τις αμείλικτες μάχες τους ενάντια στον Λευκό Δυνάστη. Μία άλλη εποχή ζωντανεύει μέσα από τις προσωπικές δοκιμασίες ενός ξεχωριστού αγοριού, που κατέληξε να αγαπάει εξίσου τους δύο λαούς που συγκρούστηκαν βίαια στα εδάφη της αμερικανικής ηπείρου.

«Ήμουν περίπου έντεκα χρονών, ο Γουίλι είχε περάσει τα οκτώ και η Καρολάιν ήταν απλώς ένα κοριτσάκι. Καθίσαμε στο χωράφι για να παίξουμε, και το πρώτο πράγμα που ξέραμε ήταν ότι ήμασταν περικυκλωμένοι από Ινδιάνους Απάτσι. Όταν είδαμε τα απαίσια βαμμένα πρόσωπά τους, τρομάξαμε πολύ. Τον Γουίλι τον έπιασαν ακριβώς εκεί που καθόταν…»

Μια αληθινή ιστορία επιβίωσης, αφοσίωσης και δύναμης.

Η απίστευτη ιστορία ενός εντεκάχρονου αγοριού που αποκαλύπτει τη σύγκρουση μεταξύ των πολιτισμών και το αδάμαστο πνεύμα που μας ενώνει όλους.