και στα μυαλά φαντασιόπληκτων συγγραφέων οι άνθρωποι γίνονται τόσο ψεύτικοι και υπερβολικοί.
Οι ήρωες του χωριού του όμως ήταν άνθρωποι κανονικοί. Απλοί και αληθινοί. Ευάλωτοι, ευαίσθητοι, επιρρεπείς στο όνειρο, στην αγάπη και στις
αυταπάτες. Μπορεί να μη μετακινούσαν βουνά, χωρίς να το καταλάβουν όμως είχαν πετύχει κάτι πολύ σπουδαίο. Είχαν γεννήσει μνήμη! Και ένιω-
σαν αμέσως όσοι άγγιξαν αυτήν τη μνήμη μέσα από τα βιβλία που κρατούσαν στα χέρια τους, έναν ιερό σεβασμό για τον χώρο που βρίσκονται. Γιατί ένας
τόπος αρχίζει να αποκτά πραγματικά υπόσταση, όταν καταγράφεται η ιστορία του…