Στο Ποια Πυξίδα; κεντρικό ρόλο έχει ο σύγχρονος άνθρωπος, τα αδιέξοδα που καλείται να διαχειριστεί, τα διλήμματα που δεν είναι πάντα ευδιάκριτα και η ματαίωση που ενίοτε ακολουθεί τις επιλογές του.

Η αλληγορική χρήση στοιχείων από το φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον χαρακτηρίζει την προσπάθεια της ποιήτριας να εμβαθύνει στις συμπεριφορές, στα κίνητρα και στις συγκυρίες που συνθέτουν το εκάστοτε σκηνικό, εκφράζοντας συγχρόνως την αγωνία της για εξεύρεση λύσης και απόδοση δικαίωσης στους ήρωές της. Πηγή έμπνευσης άλλωστε για την πλειονότητα των ποιημάτων είναι πρόσωπα υπαρκτά.

Η έλλειψη σημείων στίξης εντείνει την αφαιρετικότητα της έκφρασης και συμβάλλει στην απογύμνωση ενός λόγου ίσως σκληρού, προτρέποντας τον αναγνώστη να αποδώσει τις δικές του νοηματοδοτήσεις στο κείμενο.