Εδώ διερευνάται αυτό το οντολογικό παράδοξο, σε αναφορά με τα έργα των δύο ιδρυτών της φιλοσοφίας της ύπαρξης στη Δύση και την Ανατολή: αντίστοιχα, του δανού Sören Kierkegaard (1813-1856) και του ιρανού Mollâ Sadrâ (1571-1640). Ο πρώτος δείχνει την αγωνία της ελευθερίας τού να υπάρχουμε, ενόψει του λυτρωτικού άλματος στην πίστη. Ο δεύτερος συλλαμβάνει και βιώνει την ύπαρξη ως μια πράξη του Είναι, η οποία διαβαθμίζει τη σχέση του έξω κόσμου με τη μεταφυσική πραγματικότητα της φαντασίας. Σε αυτό το βιβλίο εντοπίζεται ένας δρόμος αλληλοαναγνώρισης των δύο εν λόγω φιλοσοφιών, ο οποίος ανοίγει όταν αντιλαμβανόμαστε ότι ο τρόπος να υπάρχουμε είναι (και) μία εμπειρία αληθινής γνώσης.