Τα εντοιχισμένα κεραμικά, γνωστά και με τον ιταλικό όρο bacini, αποτελούν ένα ελκυστικό, συχνά πολύχρωμο στοιχείο που συναντάμε στις όψεις των ναών και μονών της πρώιμης νεότερης εποχής στην Ελλάδα. Πρόκειται για οθωμανικά κεραμικά από το Ιζνίκ, ιταλικά κεραμικά από το Montelupo, τη Βενετία και τη Λιγουρία καθώς και τοπικά κεραμικά, όπως μια σπάνια αθηναϊκή απομίμηση μαγιόλικας. Η συγγραφέας επισκοπεί την περίπτωση της Ρόδου όπου είχαν βρεθεί πλήθος κεραμικών Ιζνίκ και αναλύει διεξοδικά τις περιπτώσεις έξη μοναστηριών της Εύβοιας, της Θεσσαλίας και της Πελοποννήσου, αντλώντας συμπεράσματα για τους χορηγούς, την εμπορική διακίνηση και τον συμβολικό/κοινωνικό ρόλο των εισαγόμενων κεραμικών, αλλά και για την εξέλιξη των μονών σε σχέση και με την τοπική και εκκλησιαστική ιστορία.