Τίποτα δεν χάθηκε
όλα λάμπουν
βαθιά κρυμμένα
δακρυσμένα
και μας περιμένουν…


Η μονωδία είναι ένα είδος λυρικής ποίησης, που αναπτύχθηκε τον 6ο αι. π.Χ. Στην αρχαία ελληνική τραγωδία είναι ωδή-θρήνος ενός μόνο υποκριτή (ηθοποιού), που εκφράζει το ήθος και το δράμα με έντονο πάθος και λυρισμό. Στη μουσική, η μονωδία είναι το τραγούδι μίας μόνο φωνής, με δραματική φόρτιση, σε αντιπαραβολή με την ομοφωνία και την πολυφωνία.
Στους αλλόφωτους καιρούς που ζούμε είναι η προσωπική έκφραση, σε ολομέτωπη αντιπαράθεση με την αφωνία και την παραφωνία.