Στο παρόν έργο παρουσιάζεται μία εκτενής ανάλυση της δομής και της λειτουργίας του θεσμού της αναγκαίας ομοδικίας. Στόχος του παρόντος είναι να αναδείξει το ουσιαστικού δικαίου υπόβαθρο της αναγκαίας ομοδικίας, και δη τη διατήρηση της συνοχής των πολυπρόσωπων εννόμων σχέσεων του ουσιαστικού δικαίου ως υποκείμενο σκοπό του είδους τούτου της πολυμερούς αντιδικίας. Η αναγκαία ομοδικία παριστά ένα σύνθετο δικονομικό μόρφωμα, δομούμενο στη βάση του συστήματος των δύο διαδίκων και συγκροτούμενο από τον συνδυασμό δύο διακριτών δικονομικών θεσμών: της απλής ομοδικίας αφενός και της αυτοτελούς πρόσθετης παρέμβασης αφετέρου. Γεννάται, συνεπώς, και ολοκληρώνεται, όταν μία απλής μορφής ομοδικία συμπλέκεται «ex lege» με παρεμβάσεις πρόσθετης αυτοτελούς μορφής.