Το έργο του ζωγράφου Βάλια Σεμερτζίδη βρίσκεται σήμερα στο Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη (36 πίνακες) και στο Δήμο Ρόδου (103 πίνακες). Η οικογένειά του, και ιδίως η σύζυγός του Ρούλη Σεμερτζίδη, εμπιστεύτηκε στον ιστορικό τέχνης και ομότιμο σήμερα καθηγητή του πανεπιστημίου Κρήτης Νίκο Χατζηνικολάου τα πολύτιμα χειρόγραφα του καλλιτέχνη  ̶  ένα εκτενές προσωπικό ημερολόγιο που κρατούσε συστηματικά ο Σεμερτζίδης επί μισόν αιώνα, από το 1929 έως το 1980. Με απαράμιλλη αφοσίωση και φροντίδα ο Χατζηνικολάου επιμελήθηκε την παρούσα έκδοση, συνοδεύοντάς τη με πλούσιο εικονογραφικό υλικό και εκτενέστατη Εισαγωγή για το ξεκίνημα του ζωγράφου, για τα πρώτα βήματα στα χνάρια του Παρθένη και τις πρώτες αναζητήσεις, τα μυητικά διαβάσματα και τις πολιτικές μετατοπίσεις, τους πειραματισμούς στη μορφή  —με τον εξπρεσιονισμό, το συμβολισμό, τις προσωπογραφίες και τις νεκρές φύσεις—, ως τις  υπαρξιακές δυσκολίες μιας στερημένης ζωής.   Η δεκαετία 1929-1939, που αποτελεί τον πρώτο τόμο του έργου, καλύπτει τα χρόνια της μαθητείας του νεαρού Βάλια: «[…] μια μαθητεία», λέει ο  Χατζηνικολάου, «… στη ζωή και στον έρωτα, μαθητεία στο Σχολείο των Καλών Τεχνών, μαθητεία στον αγώνα για επιβίωση και στην πάλη για δημιουργία. Το παιδί των προσφύγων από τον Καύκασο, νέος πιά ζωγράφος με σημαντικό έργο πίσω του, προχωράει μπροστά χωρίς να μπορεί να φανταστεί τί τον περιμένει τη δεκαετία που έρχεται. Οι μεγαλύτερες δοκιμασίες για τον τόπο και για τους ανθρώπους του θα διαδεχθούν η μία την άλλη: Πόλεμος, Κατοχή, Δωσιλογισμός, Αντίσταση, Δεκεμβριανά, Εμφύλιος. Πώς θα αντιδράσει; Με ποιους θα πορευτεί; Κι η ζωγραφική;»