...«Η Θεσσαλονίκη είναι μια ερωτική πόλη και ο πατσάς δεν έχει τίποτα το ερωτικό». Έτσι, πέρα από την καταγραφή του είδους και της ιστορίας του, επιφορτίστηκα και μ’ ένα ακόμα καθήκον. Να αποδείξω πως, σ’ ό,τι υπάρχει μεράκι και αφοσίωση, υπάρχει και έρωτας. Και ότι βέβαια ο ερωτικός χαρακτήρας της πόλης μας δεν προδίδεται από τα πατσατζίδικά της. Ίσα-ίσα που ο πατσάς είναι μια απόδειξη του ερωτικού της δεσμού με την Ανατολή περισσότερο απ’ όλες ίσως συγκεκριμένη και χειροπιαστή.

Εξάλλου γνώρισα πολλούς πελάτες πατσατζίδικων προσκολλημένους στη γαστρονομική τους προτίμηση με την απαρέγκλιτη αφοσίωση του ερωτευμένου. Τόση, που να θεωρούν πραγματική ερωτική μυσταγωγία ένα ζεστό πιάτο «σούπα» στις πέντε τα ξημερώματα...

Από το 1992 της πρώτης έκδοσης αυτού του βιβλίου μέχρι τη σημερινή νέα, επικαιροποιημένη και βελτιωμένη έκδοσή του πέρασαν πολλά χρόνια.

Η Θεσσαλονίκη, ως ζώσα οντότητα, άλλαξε! Άλλαξε η γεωγραφία της και ο κοινωνικός της χάρτης. Άλλαξε, όπως ήταν αναμενόμενο, και ο χάρτης των πατσατζίδικών της.

Σημειώθηκαν μεταβολές στους κώδικες της γαστρονομίας, απουσίες εμβληματικών πατσατζίδικων και παρουσίες νέων.

Η δεύτερη, λοιπόν, έκδοση αυτού του βιβλίου μπορεί να θεωρηθεί και ως μία νέα σκηνοθεσία του ίδιου έργου.