Για τρίτη συνεχή χρονιά ο ακάματος Κώστας Ριζάκης και η εξ ίσου πολύμοχθη Χριστίνα Καραντώνη ανίχνευσαν νέους σπόρους (ακόμη και από παλαιότερες σπορές) στο απέραντο και γόνιμο χωράφι της ελληνικής ποίησης. Καρπός της αναζήτησης και του ερανισμού είναι το παρόν "Ανθολογία 2022", όπου φιλοξενούνται 80 ποιητές με 256 (κατά κανόνα αδημοσίευτα) ποιήματα. Αριθμοί ικανοί να καταδείξουν όψεις της σύγχρονης ποίησης, των τάσεων και των προσανατολισμών σύγχρονων δημιουργών. Πρόθεση, λοιπόν, των επιμελητών είναι η αναζήτηση του "νέου ρίγους". Ευσεβής ο πόθος και είθε να ευοδωθεί.
Εκμεταλλεύομαι το επίθετο «νέος» και την αισιόδοξη νότα που φέρει, προκειμένου να ξεκινήσω το Σημείωμά μου με το ακριβό και οδυνηρό ιωβηλαίο των εκατόν χρόνων της Μικρασιατικής Καταστροφής. Για την ακρίβεια, μεταφέρομαι στους μήνες πριν από την κατάρρευση του μετώπου στον Σαγγάριο ποταμό, με την αντεπίθεση του τακτικού στρατού και των ατάκτων του Κεμάλ στις 13 Αυγούστου 1922. Στην Ελλάδα, όσο και αν ήταν διάχυτη η ανησυχία για την έκβαση του πολέμου, δεν ήταν δυνατόν να προβλεφτεί η έκταση της καταστροφής. Εκατόν χρόνια μετά αισθανόμαστε νωπές τις πληγές και πρόσφατο το πένθος για τις ψυχές που χάθηκαν ή απορφανίστηκαν, τις μνήμες που παραχώθηκαν στα λαγούμια της ιστορίας.