Η μετάφραση από τον Στρατή Πασχάλη του Σαιξπηρικού έργου «Αγάπης Αγώνας Άγονος» συνιστά, όπως λέει ο ίδιος, «την πιο ουσιαστική μαθητεία και θητεία μου στη δραματουργική αποκωδικοποίηση ενός κλασικού κειμένου και στη μεταφορά του σε μια άλλη γλώσσα, με βάση την προφορικότητα και την ουσιαστική ποίηση, και όχι τη λογιοσύνη και τη φιλολογικότητα». Ταυτόχρονα, είναι και η μετάφραση όπου στηρίχτηκε η περίφημη παράσταση του Στάθη Λιβαθηνού, με τους ηθοποιούς της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού θεάτρου, την περίοδο 2002-2003.

Το παράξενο αυτό κωμικόδραμα του Σαίξπηρ αποτυπώνει το εφήμερο, απατηλό, μα και τόσο γοητευτικό, παιχνίδι του έρωτα. Σ’ όλο το έργο κυριαρχούν τα σαγηνευτικά λόγια, οι μελωδίες, τα καμώματα των εφήβων. Ήρωες ονειροπαρμένοι, αθώοι, δονκιχωτικοί. Γύρω τριγύρω, τα βαθιά δάση. Και διαρκώς το κυνήγι, ο χορός, το γάργαρο γέλιο, η μελαγχολία του ανεκπλήρωτου πόθου, τα μαγικά παραμύθια, τα ερωτικά γράμματα, και πάνω απ’ όλα το θέατρο – αυτή η ανάγκη να ρισκάρουμε με τη ζωή φορώντας προσωπίδες και αμφιέσεις, έτοιμοι ν’ απαρνηθούμε τα πάντα για χάρη της αγάπης, του πόθου, της χίμαιρας.

Χωρίς υπερβολές και ακρότητες, ο Στρατής Πασχάλης μετέφερε στη γλώσσα μας αυτήν τη γοητευτική πολυπλοκότητα, την τραγική κωμωδία, από όπου αναδύεται η μοναξιά, αποκαλύπτεται η ψευδαίσθηση και η ίδια η ζωή δείχνει πάντα τη γυμνή αλήθεια.