Ποιητική συλλογή που απαρτίζεται από σαράντα ποιήματα, γραμμένα κατά βάση σε μικρή φόρμα και κατά ένα χρονικό εύρος που αφορά τριάντα περίπου χρόνια. Μέσα από τους στίχους της αποπνέεται Ελλάδα, όπως δηλώνεται και από τον τίτλο με την αναφορά σε ένα χαρακτηριστικό νησί του Αιγαίου, ενώ γίνονται αναφορές και σε στοιχεία της γερμανικής κουλτούρας, χώρα από την οποία έχει δεχτεί επιρροές ο συγγραφέας. Παράλληλα, προβάλλονται και υπαρξιακά θέματα σε ένα συνονθύλευμα ποικιλίας θεμάτων.

***

Κει πάνω στον Βορρά

Κει πάνω στον Βορρά να σεργιανίσω θέλω,

ν’ αγναντέψω τα σύννεφα τα σκυθρωπά

κι εκείνων των πουλιών του πελάγους των σβέλτων,

το πέταγμα το λυρικό.

Να βαδίσω θέλω σε γεφύρια και λιβάδια,

σε μονοπάτια ατέρμονα, πλατιά,

να δω θέλω τις πέτρες, τα χαλίκια και τη λάσπη,

το χώμα και τον πάγο του Βορρά.

Να δω θέλω τους φάρους, τα κανάλια,

τα κόκκινα τα σπίτια των ψαράδων,

τις καμινάδες και τα τζάκια τα περίτεχνα,

τα βορινά χοχλάδια τα παλιά.

Να δω θέλω τους μύλους του ανέμου,

τα ξύλινα τα χέρια να γυρίζουν,

το χόρτο να γελά και να χορεύει,

να τρίζουν τα δοκάρια, οι καλαμιές.

Και πίσω στο Νότο σαν γυρίσω,

αφήνοντας τα βορινά αυτά τα μέρη,

να πω γεμάτος αχαλίνωτη χαρά:

«Χορτάσανε τα μάτια μου

κι αυτό εδώ το θαύμα!»