«Δεν θα περάσει γρήγορα, αλλά θα περάσει. Πρέπει να κοιτάξεις μέσα σου βαθιά και ίσως καταλάβεις. Η αλήθεια είναι πως θέλεις ν’ αγαπηθείς χωρίς όρους και όρια. Ασύμβατα κι ασυγκράτητα. Καθώς έχεις αρχίσει να μεγαλώνεις, επιθυμείς να ζήσεις έναν έρωτα όλο ποίηση. Έτσι τον έχτισες στο μυαλό σου. Με θάλασσες κι ηλιοβασιλέματα, με νύχτες κάτω από τ’ αστέρια και ροδαλά χαράματα δίπλα σε μια φωτιά που σιγοκαίει στην παραλία. Κι ακόμα θέλεις  καράβια που σαλπάρουν, αλλά δεν τα πας καλά με τις άγκυρες. Με τέτοια κι άλλα τόσα τον έντυσες τον έρωτα, και  πήγες να τον συναντήσεις. Ήξερες  που πήγαινες. Ήξερες, όμως το ήθελες πολύ. Όχι μονάχα το σώμα σου αλλά και το μυαλό σου, η ψυχή σου. Ήξερες πως ήσουν το δεύτερο πρόσωπο και ότι αυτό που επιχειρούσες θα σε οδηγούσε σε έναν φαύλο κύκλο θλίψης. Επιπλέον, είσαι κι εγωίστρια. Στη ζωή σου δεν θέλεις να παίζεις δεύτερους ρόλους.  Αυτή η σκάλα δεν κατεβαίνει. Το ξέρες πως είναι ένας  έρωτας καταδικασμένος. Επιστρέφοντας στο δικό σου πυρήνα, θα αρχίσεις την αργή - ελεύθερη πτώση. Κι εσύ Τζέισον; Σίγουρα είσαι καλά γιατί πάντα ήσουν. Έτσι τουλάχιστον λες στους άλλους κι έτσι έχεις πείσει και τον εαυτό σου. Τα πάντα στη ζωή σου είναι ομαλά και προδιαγεγραμμένα. Ανερχόμενη καριέρα, θαυμάσια οικογένεια, ένα υπέροχο σπιτικό πλαισιωμένο από συγγενείς και φίλους. Ωραίες εικόνες. Όλα σε μια ευθεία, μια ίσια γραμμή. Τι έγινε όταν εγώ πάτησα πάνω στη γραμμή; Πως έγινε, ποιος το προκάλεσε; Εσύ, εγώ ή μήπως το σύμπαν που συνωμότησε; Ξέρεις πως η ζωή σου θα παραμείνει ως έχει. Έτσι θα επιστρέφεις ικανοποιημένος στην ισοηλεκτρική γραμμή σου». [Ο δρόμος για τη λύτρωση]