Η μοναδική αυθεντική αυτοβιογραφική αφήγηση του θρυλικού Ολυμπιονίκη για τη ζωή και κυρίως για τη νίκη του στους πρώτους Ολυμπιακούς του 1896. Δύο μόλις μήνες πριν από τον θάνατό του, το 1940, ο Σπύρος Λούης περιγράφει με τον απλοϊκό χαρακτηριστικό του τρόπο λεπτό προς λεπτό πώς πραγματοποίησε τη Μαραθώνια διαδρομή για να φτάσει στον θρύλο. Πώς το χωριατόπαιδο του Μαρουσιού “έγινε Λούης” για ένα πείσμα με τους Χαλαντριώτες και να κερδίσει έτσι το έπαθλο του νικητή, αλλά – ανάμεσα στα δώρα του – και μια …σούστα για να μοιράζει νερό στους Αθηναίους πελάτες του. Χωρίς να φαντάζεται τότε πως θα τον ακολουθεί σε ολόκληρη τη ζωή του, και όχι μόνο, μια απίστευτη δόξα. Όπως διηγείται, δεν είχε κάνει καμιά προετοιμασία και οι μοναδικοί προπονητές του ήταν ο παπάς, ο δάσκαλος και ο ενωμοτάρχης του χωριού του. Ζορίστηκε πολύ για να φορέσει τα “κοντοβράκια” που έπρεπε, ενώ στη διάρκεια του αγώνα ερωτεύτηκε ακαριαία το όμορφο κορίτσι που τον τράταρε στο Πικέρμι κι έπειτα την έψαξε για να την παντρευτεί…