Ἡ ἐπιστήμη ἐπεκτείνει διαρκῶς τὸ βασίλειόν της, ἐπεκτείνει τὰ ὅρια τοῦ ἐπιστητοῦ καὶ ἐξαναγκάζει τὴν φιλοσοφίαν νὰ παραχωρήσῃ ἴσως χῶρον, τὸν ὁποῖον ἄλλοτε αὐτὴ κατεῖχε. Ἀλλὰ ἡ φιλοσοφία ὡς ἰδέα, ὡς ἔρευνα τῶν ὁριακῶν προβλημάτων, τὰ ὁποῖα πάντοτε παραμένουν καὶ δὲν ὑπάρχει καμμία προοπτικὴ νὰ ἐξαφανισθοῦν, παραμένει καὶ κατὰ πᾶσαν πιθανότητα θὰ παραμένῃ πάντοτε, διότι δὲν ὑπάρχει καμμία ἐλπὶς ὁ ἐπιστημονικὸς λογισμὸς καὶ ἡ ἔρευνα τῶν ἀντικειμένων νὰ μᾶς ὁδηγήσουν εἰς τὴν λύσιν τῶν ἐσχάτων καὶ ἀνωτάτων προβλημάτων τοῦ ἀνθρώπου. Ἄρα εἶναι ἐσφαλμένη ἡ κρίσις ὅτι ἡ ἐπιστήμη κάποτε θὰ καταβάλῃ τὴν φιλοσοφίαν καὶ θὰ τὴν ἐξοβελίσῃ, διότι ἡ ἐπιστήμη δύναται νὰ ἐπεκτείνῃ τὸν χῶρον ἐντὸς τοῦ ὁποίου δρᾶ. Δὲν δύναται ὅμως νὰ ἐξαφανίσῃ τὴν φιλοσοφίαν, ἡ ὁποία ἀρχίζει ἐκεῖ ὅπου παύει ἡ ἐπιστήμη. Ἐπειδὴ δὲ πάντοτε θὰ ὑπάρχουν ὅρια εἰς τὴν ἐπιστημονικὴν σύλληψιν τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου, δι’ αὐτὸ πάντοτε θὰ ὑπάρχῃ φιλοσοφία ὡς ἐνασχόλησις πνευματικὴ μὲ τὰ ὁριακὰ προβλήματα, ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἀρχίζουν ἐκεῖ ὅπου ἡ ἐπιστήμη σιωπᾶ.

Ὁ Δημήτριος Βεζανῆς (1904-1968) διετέλεσε καθηγητὴς Γενικῆς Πολιτειολογίας καὶ Συνταγματικοῦ Δικαίου, εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς σημαντικότερους Ἕλληνες πολιτειολόγους καὶ συνταγματολόγους καὶ ὑπῆρξε ἐν γένει μία κορυφαῖα νομικὴ καὶ πνευματικὴ προσωπικότητα τῆς ἐποχῆς του. Στὸν Μεσοπόλεμο ἦταν ἡγετικὸ στέλεχος τοῦ «Ἐθνικιστικοῦ Συνδέσμου» καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Κατοχῆς ἀνέπτυξε ἀντιστασιακὴ δράση. Μέγας φίλος τῆς Κύπρου, συμμετεῖχε ἐνεργὰ στὸν ἐθνικοαπελευθερωτικὸ ἀγῶνα τῶν Κυπρίων γιὰ τὴν ἀποτίναξη τῆς βρετανικῆς ἀποικιοκρατίας καὶ τῆς Ἕνωσής τους μὲ τὴν Ἑλλάδα.

Ὁ Ἰωάννης Ἠλία Κολοβὸς εἶναι συστηματικὸς μελετητὴς τῆς σκέψης τοῦ Δημητρίου Βεζανῆ καὶ συγγραφέας τοῦ βιβλίου «Ἐθνικισμός: Ἕνα κίνημα κατ’ ἐξοχὴν λαϊκόν: Οἱ ἰδέες καὶ ἡ κοσμοθεωρία τοῦ καθηγητῆ Δημητρίου Σ. Βεζανῆ» (ἐκδόσεις «Πελασγός»).