Το 1936, ο Βαρλάμ Σαλάμοφ, δημοσιογράφος και συγγραφέας, συλλαμβάνεται για αντεπαναστατική δράση και στέλνεται να εκτίσει την ποινή του στα σοβιετικά στρατόπεδα εργασίας – ένας από τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των σταλινικών εκκαθαρίσεων.

Οι Ιστορίες από την Κολυμά, αυτό το αριστούργημα της λογοτεχνίας του 20ού αιώνα, είναι μια επική σειρά από σύντομα διηγήματα στα οποία αποτυπώνονται τα συνολικά δεκαεπτά χρόνια που ο συγγραφέας πέρασε στα σοβιετικά γκουλάγκ : έξι χρόνια ως σκλάβος στα χρυσωρυχεία της Κολυμά και στη συνέχεια, σε μια λιγότερο ανυπόφορη συνθήκη, ως αμειβόμενο νοσηλευτικό προσωπικό στις φυλακές-στρατόπεδα.

Την αφήγησή του για τη ζωή στην Κολυμά άρχισε να τη γράφει μετά το θάνατο του Στάλιν το 1953. Είναι, αφενός, η βιογραφική κατάθεση ενός από τους λίγους επιζήσαντες των στρατοπέδων και, αφετέρου, μια ιστορική καταγραφή των ίδιων των γκουλάγκ· αλλά πρωτίστως είναι ένα λογοτεχνικό έργο ασύγκριτης δύναμης, διορατικότητας και πίστης.

Μέσα από τη γραφή του ο Σαλάμοφ θέτει στόχο να απαντήσει στα θεμελιώδη ηθικά ερωτήματα που τον βασάνιζαν στα χρόνια των στρατοπέδων, εκεί όπου μεταξύ άλλων γνώρισε από πρώτο χέρι και τον κόσμο του εγκλήματος όπως πραγματικά είναι, πολύ πιο κακός απ’ ό,τι στο Υπόγειο του Ντοστογέφσκι : «Πώς κάποιος παύει να είναι άνθρωπος; » «Πώς γίνονται οι εγκληματίες ; »

Το 1972, όταν έγραφε τις τελευταίες ιστορίες του, τα στρατόπεδα κατεδαφίζονταν, οι πύργοι φρούρησης και οι στρατώνες ισοπεδώνονταν. « Υπήρχαμε ; », ρωτάει ο Σαλάμοφ, και μετά, χωρίς δισταγμό: « Απαντώ: Υπήρξαμε ».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

BERNARD PLOSSU

Από τον τόμο Tirages Fresson, εκδ. Textuel, Παρίσι, 2020.

Το βασανιστικό μυστικό του Σαλάμοφ έγκειται στο πώς το κέντρο της προσοχής του στρέφεται μόνο προς την παγωμένη έπαλξη απτών, συγκεκριμένων λεπτομερειών. Εκείνο που έμαθε για τον άνθρωπο ήταν τρομακτικό. Και παρότι τίποτα από αυτά δεν μπορεί να μεταδοθεί – κι όμως, εκείνος μας τα μεταδίδει.

–LΑSZLΟ KRASZNAHORKAI

Το βιβλίο είναι γεμάτο με ιστορίες-διαμάντια, η καθεμιά πλήρης από μόνη της. Κι όλες μαζί σχηματίζουν ένα μωσαϊκό που δεν μοιάζει με τίποτα άλλο στην παγκόσμια λογοτεχνία. Ο αγώνας που δίνει με τη μνήμη είναι συγκρίσιμος με εκείνον του Προύστ ή του Μπέκετ. Πρόκειται για έργο τέχνης στον ύψιστο βαθμό, από έναν συγγραφέα με εξαιρετική τόλμη και φιλοδοξία... Μοιάζει με τον Τσέχοφ στον τρόπο που συνδυάζει τον μη επικριτικό ρεαλισμό με την ανυποχώρητη αυστηρότητα μπροστά στον ανθρώπινο κόσμο.

–JOHN GRAY, New Statesman

Η εμπειρία εγκλεισμού του Σαλάμοφ είναι πιο πικρή και πιο παρατεταμένη από τη δική μου, και αναγνωρίζω με σεβασμό ότι αυτός, κι όχι εγώ, κατάφερε να καταδείξει τα βάθη της αγριότητας και της απελπισίας στα οποία μας έριχνε η καθημερινότητα των στρατοπέδων.

–ΑΛΕΞΑΝΤΡ ΣΟΛΖΕΝΙΤΣΙΝ

Ο Σαλάμοφ είναι απαράμιλλος ανταποκριτής της ζωής στα γκουλάγκ, ανατόμος της συνθήκης των στρατοπέδων, η οποία σαν έλκος αιμορραγούσε ποτίζοντας με την κακοήθειά της ολόκληρο το σώμα της σοβιετικής κοινωνίας. Αλλά όχι μόνο ανταποκριτής · είναι και σπουδαίος επαγγελματίας της τέχνης της γραφής, η οποία εδώ απογυμνώνεται ανελέητα.

–J. M. COETZEE