Η αρχαία Ναύπακτος, μία από τις σημαντικότερες πόλεις και λιμάνια της δυτικής Λοκρίδας και νότιας Αιτωλίας, δεν είναι ευρύτερα γνωστή, σε σχέση μάλιστα με τον ιστορικό ρόλο που διαδραμάτισε κατά την αρχαιότητα, παρότι ερευνάται αδιάκοπα ανασκαφικά από την δεκαετία του 1960, έχοντας αναδείξει σπουδαία ευρήματα.

Το βιβλίο αποτελεί μία μακρά περιήγηση σε μία περίοδο 3.000 περίπου χρόνων, μέσα από την οποία παρακολουθείται η σταδιακή εξέλιξη του οικισμού και της επικράτειας της πόλης κατά τη διάρκεια των αιώνων και σκιαγραφείται η ιδιαίτερη γεωγραφική και πολιτιστική θέση της στο κέντρο του ηπειρωτικού ελλαδικού χώρου. Πολλά αδημοσίευτα νέα αρχαιολογικά στοιχεία για την αρχαία πόλη παρουσιάζονται για πρώτη φορά συστηματικά και ενταγμένα μέσα στο ιστορικό και γεωγραφικό πλαίσιο. Η Ναύπακτος αναδεικνύεται ως ένας κατά βάση θαλασσινός και διαχρονικά δραστήριος οικισμός που δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ, ούτε ακόμη και στα ρωμαϊκά χρόνια, όπως οι περισσότερες πόλεις της βορειοδυτικής Ελλάδας, αλλά ο οποίος, αντίθετα, διαδραμάτισε σε συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους ρόλο-κλειδί στις εξελίξεις.

Η Φωτεινή Σ. Σαράντη γεννήθηκε και ζει στην Πάτρα. Αποφοίτησε από το Τμήμα Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή για τη Ναύπακτο στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Εργάζεται ως αρχαιολόγος στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Αιτωλοακαρνανίας και Λευκάδας με έδρα το Μεσολόγγι. Έχει πραγματοποιήσει πλήθος ανασκαφών και έχει δημοσιεύσει μεγάλο αριθμό επιστημονικών μελετών και άρθρων σε ελληνικά και ξένα περιοδικά.