Το παρόν έργο πραγματεύεται τις ειδικές ρυθμίσεις που αφορούν την απόλυση υπό όρο προσώπων που έχουν τελέσει εγκλήματα σχετικά με τα ναρκωτικά και κινείται σε τρία επίπεδα. Σε πρώτο επίπεδο, επιχειρείται μία αρχική προσέγγιση του θεσμού της απόλυσης υπό όρο, όπου καταγράφεται η ιστορική εμφάνισή του στο διεθνές και στο ευρωπαϊκό στερέωμα ως ενός μη φυλακτικού μέτρου εναλλακτικού προς τον εγκλεισμό και αναλύεται το περιεχόμενο των προϋποθέσεων ενεργοποίησής του τόσο κατά το ισχύον, όσο και κατά το προϊσχύσαν καθεστώς, ενώ παράλληλα εντοπίζονται και αναλύονται σε τεχνικό επίπεδο οι προϋποθέσεις ενεργοποίησης και τα νομικά ζητήματα που ανακύπτουν κατά την εφαρμογή των ειδικών ρυθμίσεων που αφορούν την απόλυση κρατουμένων υπό τον όρο παρακολούθησης θεραπευτικού προγράμματος, την απόλυση κρατουμένων υπό τον όρο διατήρησης της απεξάρτησης, την απόλυση υπό όρο ανηλίκων κρατουμένων που έχουν τελέσει εγκλήματα που εμπίπτουν στις διατάξεις του ν. 4139/2013, την απόλυση υπό όρο κρατουμένων που παρέχουν πληροφορίες στις διωκτικές αρχές για οργανώσεις ή πρόσωπα που διακινούν ναρκωτικές ουσίες και την απόλυση υπό όρο κρατουμένων καταδικασθέντων σε ποινές πρόσκαιρης κάθειρξης για τα κακουργήματα των άρθρων 22 και 23 ν. 4139/2013.

Σε δεύτερο επίπεδο, εκκινώντας από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά όλων των ειδικών αυτών απολύσεων, προσδιορίζεται ο χαρακτήρας και η φύση τους, καθώς και το δικαιοπολιτικό υπόβαθρο στο οποίο ερείδεται η εισαγωγή τους, ενώ στο τρίτο και τελευταίο επίπεδο, καθορίζεται η σχέση των ειδικών αυτών απολύσεων με την απόλυση υπό όρο όπως αυτή προβλέπεται και ρυθμίζεται από το γενικό μέρος του Π.Κ. και αναζητείται η αναγκαιότητα και η σκοπιμότητα εισαγωγής τέτοιων διαφοροποιήσεων στον εν λόγω θεσμό.