Είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς, η γιορτή της αναγκαστικής συντροφικότητας, της υποχρεωτικής διασκέδασης και των χάρτινων καπέλων. Ενώ τρώει έξω με τον σύζυγό της και τους φίλους τους, η Μπάνι –μια δηκτική, πνευματώδης και διαγνωσμένα καταθλιπτική συγγραφέας– παθαίνει νευρικό κλονισμό. Καταλήγει έτσι στην ψυχιατρική πτέρυγα ενός διάσημου νοσοκομείου της Νέας Υόρκης, όπου αρνείται όλους τους τύπους συνιστώμενης θεραπείας. Αντίθετα, περνάει την ώρα της εξιστορώντας τις ζωές των «παλαβών» ομοιοπαθών της και γράφοντας ένα μυθιστόρημα για όσα την έφεραν ώς εκεί. Η ιστορία της είναι μια ξεκαρδιστική και συνάμα επώδυνη βουτιά στο διαταραγμένο μυαλό μιας γυναίκας που βλέπει τον κόσμο πιο καθαρά απ’ όσο θα ’πρεπε.