Μακάρι να είχα ένα παιδί και ας το είχα χάσει. Και να το βρω και να μην το αναγνωρίσω. Να μη δείξω πως το βρήκα. Και αυτό να έχει καταλάβει ποια είμαι μα ούτε και αυτό να το δείξει. Χρόνια ο καθένας στο ψάξιμο για τον άλλον και στο τέλος που ο ένας βρίσκει τον άλλον, που η μάνα καταλαβαίνει πως είναι ο γιος της αυτός και ο γιος πως αυτή είναι η μάνα του, να μην το φανερώνουν. Να κοιταζόμαστε και να μη μιλάμε. Σιγά σιγά να δείχνω πως δεν μπορεί παρά να είμαι εγώ η μάνα και αυτός ο γιος μου, και σιγά σιγά και αυτός να δείχνει πως δεν μπορεί παρά να είναι ο γιος μου και εγώ που τον κοιτάζω η μάνα του. Αλλά σκηνή αναγνώρισης να μη συμβεί. Να μη χυθούμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Να μην κλάψουμε στα φανερά. Ο πόνος να είναι μέσα έτοιμος να εκραγεί, αλλά εμείς εκεί. Να δείχνουμε πως η αποξένωση, η τόσο μεγάλη, δεν μπορεί να καλυφθεί με μία σύντομη αναγνώριση. Πόσο κρατάει άλλωστε μια σκηνή αναγνώρισης; Μερικά λεπτά; Για κάτι τόσο λίγο ζούσαμε;

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Ο Σπύρος Λ. Βρεττός γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1960. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Ζει και εργάζεται ως δικηγόρος στην Πάτρα. Έχει εκδώσει εννέα ποιητικές συλλογές, μία ανθολογία ποιημάτων του, τρία βιβλία με δοκίμια και μελέτες, και μία συλλογή διηγημάτων. Η ποιητική του συλλογή Ανιστόρητο και η μελέτη του Κώστας Καρυωτάκης, το εγκώμιο της φυγής ήταν υποψήφιες για τα βραβεία ποίησης και δοκιμίου αντίστοιχα, του περιοδικού Διαβάζω, όπως και η ποιητική συλλογή του Διαπραγματεύσεις ήταν υποψήφια για το βραβείο Ποίησης του περιοδικού ο αναγνώστης και βραβεύτηκε με το Βραβείο κριτικής San Domenichino (2022) σε μτφρ. στα ιταλικά της Chiara Catapano. Στην ενότητα ποιημάτων Μήδεια (από τη συλλογή Συνέβη) βασίστηκε η παράσταση χοροθεάτρου Μήδεια από την αρχή της Μάρως Γαλάνη. Διηγήματα από το βιβλίο του Ένας αόριστος άνθρωπος παρουσιάστηκαν στο θέατρο σε σκηνοθεσία Αρτέμιδος Γρύμπλα (Θέατρο Act 2018). Ποιήματα και διηγήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και του Κύκλου Ποιητών.