Η ανθρωπότητα έχει κουραστεί από τη βία, τα εγκλήματα, τους πολέμους, τις αρρώστιες και κάθε είδους δεινοπάθειά της. Αναζητεί λύσεις στα προβλήματά της εδώ και αιώνες, από ό,τι φαίνεται χωρίς μεγάλη επιτυχία, καθώς συνεχίζει να βασανίζεται από όλων των ειδών τις αντιξοότητες.

Στην εποχή μας όμως μοιάζει να βρισκόμαστε στο κατώφλι της οριστικής λύσης όλων των προβλημάτων μας, μία λύση που μας «υπόσχεται» η τεχνολογική μας εξέλιξη, η οποία θα μπορέσει να μας οδηγήσει στην «ουτοπία» που πάντοτε ονειρευόμασταν.

Οδηγούμαστε όμως πραγματικά σε μία ουτοπία ή σε μία ακόμη πιο δυστοπική εκδοχή της ανθρώπινης ζωής από ό,τι έχουμε γνωρίσει μέχρι τώρα; Μήπως η «ουτοπία» που ονειρευόμαστε είναι ήδη, άμεσα εφικτή, για όλους μας, αλλά σε μία διαφορετική κατεύθυνση από εκείνη στην οποία την αναζητούμε;

Σε αυτό το έργο επιχειρούμε αφενός να διερευνήσουμε πού ενδέχεται να πηγαίνουμε ως ανθρωπότητα και αφετέρου να αναδείξουμε την κοινή μας ευθύνη για αυτή την πορεία.