Κριτική στο έργο υπ’ αριθ. 6 του Βασίλη Κ. Παππά «Όμηρος, Ουράνιο Τόξο που ενώνει τους αιώνες».
Στην Εθνική μας ποιητική συλλογική παρακαταθήκη, ο πολυτάλαντος Έλλην ποιητής Βασίλης Κ. Παππάς πρόσθεσε ένα ακόμη μεγαλειώδες έργο.
Η συγκεκριμένη συλλογή ποιημάτων, έργο πολυσέλιδο, μνημειώδες, έργο διαχρονικό και ταυτόχρονα οικουμενικό, αποτελεί έναν ακόμη πνευματικό θησαυρό αντάξιο των έργων των κορυφαίων Ελλήνων ποιητών μας, οι οποίοι αξιώθηκαν την μεγαλύτερη τιμή, το Βραβείο Νόμπελ. Ως τέτοιο, υψιπετές έργο, διεκδικεί να αναμετρηθεί στον παγκόσμιο πνευματικό στίβο και να σταθεί ισότιμα πλάι τους στις μεγάλες βιβλιοθήκες του κόσμου.
Ο Βασίλης Παππάς είναι ένας εξαιρετικός ιδιοφυής λογοτέχνης ποιητής, πολύγλωσσος και με ευρύτατη γνώση, ιδιαίτερα από την Κλασική Ελλάδα.
Η ποίησή του είναι εκρηκτικά δυναμική και γοητευτικά ωραία. Τα ποιήματά του ευαίσθητα, αισθησιακά, πλέρια από Ελλάδα και από Έρωτα, με την πλατειά του έννοια· από έρωτα κυρίως για τη θέαινα Ελλάδα, την πατρίδα που λατρεύει, για ό,τι οραματίζεται και η εμπνεύστρια Μούσα τον προτρέπει, αλλά και για ό,τι γύρω του υπάρχει και τον χαροποιεί ή τον ματώνει· από έρωτα για τη φύση, για τη ζωή...
Με τους υπερρεαλιστικούς στίχους του ο ποιητής υπερπηδά κάθε σύνορο τοπικό ή χρονικό. Τα ποιήματά του –λεκτικά οικοδομήματα– έχουν το φως της υπέρβασης, συγκινούν και ανοίγουν στα πνευματικά μας βλέφαρα νέους ορίζοντες.
Ο Ποιητής περιφέρεται στις ατραπούς του αθάνατου παρελθόντος· ιχνηλατεί τα μονοπάτια, που κάποτε περπατούσε ο Όμηρος, ο «Όμηρος, (είναι το) Ουράνιο Τόξο που ενώνει τους αιώνες», κηρύττει ο ίδιος· περιδιαβάζει στα μέρη που έκαναν τον περίπατό τους ο Αρχίλοχος, ο Πίνδαρος, ο Σιμωνίδης, ο Βακχυλίδης, η Σαπφώ, η Κόριννα… και συνομιλεί μαζί τους· πατά πάνω στα απομεινάρια της Ελλήνιας ιστορίας, στα γκρεμισμένα αετώματα, στα πληγωμένα μάρμαρα, στα διαμελισμένα αγάλματα και οραματίζεται… Γνωρίζει πως, «θέλει Καρυάτιδες και κίονες ο ουρανός για να στεριώσει», κίονες καλαίσθητους Ελλήνιου δωρικού, ιωνικού ή κορινθιακού ρυθμού. Ταυτόχρονα χτυπά με δύναμη το πόδι του στην Μάνα Γη να εγερθούν οι ψυχές των Ηρώων, να τραγουδήσει και να χορέψει μαζί τους.
Ο Βασίλης Παππάς είναι τύπος Οδυσσειακός. Ως νέος Οδυσσεύς ταξιδεύει στα γαλάζια πελάγη και στις φουρτουνιασμένες θάλασσες του παρόντος, αλλά και στον ευρύστερνο πόντο του παρελθόντος, ανακαλώντας την θέαινα Μνημοσύνη να αναδυθεί απ’ τα βάθη των αιώνων, να παραμερίσει το πέπλο της λήθης, να του υποδείξει πώς να υφάνει την αλήθεια· και η διόσδοτη φίλια Μούσα τού απαντά: «Όταν η κόρη έγινε μάνα, η θάλασσα έγινε ωκεανός…», φτάσε στο ακρόκορφο της έμπνευσης, γνώρισε τα συναισθήματα της κόρης πού ’γινε μάνα, δες η θάλασσα πως γίνεται ωκεανός.
Οι εξαίρετες ποιητικές συλλήψεις, ο μυσταγωγικός τρόπος που στιχοπλέκει, η ευγένεια με την οποία προωθεί την ποίησή του και πολλά άλλα, τον ανακηρύσσουν ως έναν μοναδικό, εμπνευσμένο διδάχο, ποιητή!
Εύχομαι από καρδιάς να ευοδωθούν οι προσδοκίες του, ούριος άνεμος να ταξιδέψει τις ποιητικές του συλλογές στα πέρατα της Οικουμένης.

Γεωργία – Γοργώ Αλεξίου
Πρόεδρος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος (Ε.Λ.Β.Ε.)