Το παιδί συνέχεια ζητάει κάτι από τους γονείς του. Η διάσταση του ασύμμετρου αιτήματος είναι δομικό στοιχείο της σχέσης γονιών παιδιών. Η καραντίνα και η πανδημία προκάλεσαν ένα πληθωρισμό αιτημάτων του παιδιού, που ενίοτε έφθανε στα όρια της αφόρητης πίεσης ή και της απόγνωσης. Το δομικό στοιχείο απέκτησε διαστάσεις συμπτώματος, με αρνητικές επιπτώσεις για όλους. Ανακινώντας με οξύτητα επείγοντος το ερώτημα: Μπορεί το παιδί να μάθει να ζητά λαβαίνοντας υπόψη και τον άλλον; Συναισθανόμενο τις δυνατότητές του, τις διαθεσιμότητές του, τη διάθεσή του; Και αν ναι, πώς; Η ανάλυση των μηχανισμών του αιτήματος αναδεικνύει μια απλή και άμεσα εφαρμόσιμη μέθοδο που οδηγεί το παιδί σ’ αυτή την αναπτυξιακή κατάκτηση. Γονείς και παιδαγωγοί είναι αναγκαίοι και πολύτιμοι εταίροι του παιδιού στην πορεία από την ωμή ναρκισσιστική απαίτηση στο έντεχνο αίτημα.
Ο Νίκος Σιδέρης γνωρίζει βαθύτατα τον κόσμο και την ψυχή του παιδιού και οι ψυχοπαιδαγωγικές συνεισφορές του έχουν συναντήσει ευμενέστατη υποδοχή. Με αυτό το έργο εμπλουτίζει τη γνώση και την πράξη της ανατροφής του παιδιού, λαβαίνοντας υπόψη και τους γονείς του. Οι οποίοι, παραδόξως, είναι και αυτοί άνθρωποι ― όσο και αν κάποιες φορές τα παιδιά το παραβλέπουν, αλλά και οι ίδιοι το ξεχνούν προσπαθώντας να γίνουν σουπερ-γονείς, χωρίς να υπάρχει λόγος.