Αγαπηµένοι µου!

Εύχοµαι να είστε όλοι καλά!

Όπως θα µάθατε βρισκόµαστε στον τόπο εξορίας µας, τη Γυάρο. Είµαστε πάνω από δύο χιλιάδες ψυχές, άντρες και γυναίκες. Προχθές έµαθα ότι είναι εδώ και η αδερφή µου. Ταράχτηκα πολύ! Ίσως να φταίω εγώ που από πολύ νωρίς δεν την εµπόδισα να ασχοληθεί µε αυτά. Είµαστε εδώ ελεύθεροι-φυλακισµένοι, σ’ έναν τόπο ξερό, γεµάτο σκορπιούς και φίδια! Μα µη θαρρείτε, τούτα είναι πιο καλόβολα από το σκυλολόι των φρουρών µας. Για να ηρεµήσουµε, βάλαµε όλοι ένα χεράκι και, αφού µαζέψαµε πολλά από δαύτα, τα κάψαµε εκεί στην άκρη του µικρού ορµίσκου. Τώρα οληµερίς σπάµε πέτρες και τις κουβαλάµε στην κορυφή, όπου θα χτίσουµε τις φυλακές µας.

Είναι πάλι φορές που σπάµε τις πέτρες έτσι απλά για να τις σπάµε κατ’ εντολήν της εξουσίας. Κατόπιν τις κουβαλάµε στους ώµους µας µέχρι την ακτή κι ύστερα πάλι τις ξαναγυρνάµε εκεί που τις µαζέψαµε! Οι φρουροί µας χαζεύουν και χασκογελούν! Τα µεγάφωνα, κάθε τόσο, µας καλούν ν’ αλλαξοπιστήσουµε και να επιστρέψουµε σπίτια µας υπογράφοντας δήλωση µετάνοιας. Διαλύοµαι όταν βλέπω µερικούς από τους συντρόφους µου να κάνουν ουρά για να υπογράψουν. Υπογράφουν κι ύστερα σαν τα δαρµένα σκυλιά σέρνονται κυριολεκτικά στα άγονα µονοπάτια, περιµένοντας µε σκυµµένο το κεφάλι το καΐκι του αποχωρισµού. Η ψυχή µου έχει µαυρίσει µ’ όλα τούτα. Θέλω κι εγώ πολύ να τρέξω στην αγκαλιά σας, να χαϊδέψω τα σγουρά µαλλάκια του Σωκράτη µας –άραγε τι κάνει τώρα το παλληκάρι µου–, αλλά αξίζει να απαρνηθώ σαν αντίτιµο όλα όσα πίστευα και για όσα αγωνίστηκα τόσα χρόνια;…

Μια βραβευµένη νουβέλα και άλλα δέκα διηγήµατα περιγράφουν µε γλαφυρό τρόπο κοινωνικά θέµατα και ιστορίες της καθηµερινής µας ζωής και αποτελούν την ενότητα του συγκεκριµένου βιβλίου, που θα συγκινήσει τον αναγνώστη και αξίζει να διαβαστεί κυρίως για τα σηµαντικά µηνύµατά του σε κάθε αποδέκτη.