«Αυτό τον λόγο θα σας πω δεν έχω άλλον κανένα, μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του ‘21!» Σα μεθυσμένοι, παραλογισμένοι απ’ το κρασί της ασέβειας και της διχόνοιας αντιμετωπίζουμε για άλλη μια φορά το ένδοξο και τραυματικό συνάμα, μα και τόσο διδακτικό για όλους μας ‘21. Ερίζαμε για τη βια ή τη βία του Ύμνου εις την Ελευθερίαν, λες και η Λευτεριά -όχι μόνον των Ελλήνων αλλά κάθε λαού- χαρίσθηκε ποτέ χωρίς βιασύνη, εγρήγορση, αποφασιστική ετοιμότητα και χωρίς βίαιο, ωμό και αδυσώπητο αγώνα αυτοθυσίας. Ερίζουμε, αδαείς και ασεβείς, πάνω από τα ιερά και τα όσια λείψανα της εθνικής μας παρακαταθήκης. Αν εν έτει 2021 δεν έχουμε ξεκαθαρίσει ακόμη ως λαός και ως έθνος το ιδεολογικό και κοινωνικό πλαίσιο της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας και διχογνωμούμε ως προς την Αλήθεια και τον μύθο του ‘21, τότε αυτοκατάκριτα αγνοούμε την παραίνεση του εθνικού μας ποιητή: «Μην ειπούν στο στοχασμό τους τα ξένα έθνη αληθινά αν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει Λευτεριά.»