«Το Ξυράφι» τέμνει σε βάθος τον ψυχικό κόσμο «μιας γυναίκας υπεράνω πάσης υποψίας», άλλης εποχής, που η παραφορά του ερωτικού πάθους μαζί με την αποκαθήλωση του ερωτικού της ειδώλου, την ωθούν στο σχεδιασμό και τη διάπραξη εγκλήματος σε βάρος του εραστή της.

Η συγγραφέας με διεισδυτικό πνεύμα και οξεία παρατηρητικότητα, φιλτραρισμένη μέσα από ουσιαστική γνώση της ψυχολογίας, τολμάει να εμφανίσει ασχολίαστες τις σκέψεις, τη ζωή και τα συναισθήματα της ηρωίδας όταν αυτή οδηγείται πλέον στη φυλακή, δίνοντας εναύσματα στον αναγνώστη να υποψιαστεί ότι το ανθρώπινο ον που φτάνει στο έγκλημα, μπορεί να είναι όχι μόνον θύτης αλλά και θύμα.

Η συμπυκνωμένη και περιεκτική γραφή της ιστορίας μεταγγίζει με λιτή δεινότητα το άγος και το πάθος μιας ύπαρξης, προκειμένου να βιώσει και να διαχειριστεί τη ζωή και τον ψυχικό της κόσμο. Η ασημαντότητά της μετατρέπεται σε σπουδαιότητα μέσα από τον έρωτα, την οδηγεί στη θέωση και ταυτόχρονα στη συντριβή της, αποκαλύπτοντας τη λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο.

«Τι πολεμάς;» την ξαναρώτησε ο εαυτός της.

«Τη μοναξιά του έρωτα που με διαλύει», απάντησε.