Το έβλεπα. Το ένιωθα, και Το έβλεπαν και αυτοί. Το έβλεπε ο καθένας στο πρόσωπο το δικό του και στο πρόσωπο του άλλου. δεν ήμασταν παρά καθρέφτες του Κακού όλοι μας αλλά δεν μπορούσαμε παρά μονάχα να Το βλέπουμε, δεν μπορούσαμε παρά μονάχα να Το νιώθουμε και δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα για να Το σταματήσουμε.

Ο Μάνος τοποθετείται ως αναπληρωτής δάσκαλος σε ένα χωριό της Κρήτης. Εκεί γνωρίζει τον νεαρό Παύλο Αρχοντάκη. Με την εμφάνιση του στο χωριό οι ισορροπίες διαταράσσονται. Οι αλλαγές που συντελούνται είναι βίαιες και καταιγιστικές. Το κακό δεν αργεί να γίνει... Ο Γιάννης Νικολούδης συνθέτει με αριστοτεχνικό, σχεδόν κινηματογραφικό τρόπο, μια ιστορία ηρώων και αντιηρώων της σύγχρονης Ελλάδας. Άνθρωποι καθημερινοί, της διπλανής πόρτας, γνώριμοι, μπερδεμένοι, συμβιβασμένοι με την εικόνα τους, εξουσιαστικοί, καταπιεστές και καταπιεσμένοι, με πάθη, άνθρωποι που έχουν μάθει να αγαπούν μόνο με τον δικό τους τρόπο. Ο καθένας μάχεται με τον εαυτό του, με τα αδιέξοδά του, με το ανεστραμμένο είδωλο του εαυτού του, με το Κακό που φωλιάζει μέσα του.