Με σπάνια ντοκουμέντα από την καθημερινότητα της ζωής στη Σμύρνη

Προλογίζει ο Τάσος Σακελλαρόπουλος, υπεύθυνος Ιστορικών Αρχείων Μουσείου Μπενάκη 

«ΟΝΟΜΑΖΟΜΑΙ ΓΙΩΡΓΟΣ, γεννηθείς στην Φιλαδέλφεια της Μικράς Ασίας, από γονείς Χριστιανούς Ορθόδοξους, που ονομάζονταν ο μεν πατέρας μου Ασλάν ως καταγόμενος από την οικογένεια των Κακάρογλου, η δε μητέρα μου Άννα ως καταγομένη από την οικογένεια των Καντάρογλου, παλιών κατοίκων της Φιλαδέλφειας, το σωτήριον έτος… την…».

Ο Γιώργος Κακάρογλου, σπούδαζε στη φημισμένη Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης το 1918-1919, και σημειώνει στο ατομικό του ημερολόγιο την ώρα που γραφόταν η Ιστορία. Έναν αιώνα μετά, τα γραφτά του βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Η πόλη, η ζωή, οι καθημερινές ασχολίες των ανθρώπων αναδύονται από τις σελίδες του και εκπλήσσουν ακόμα και σήμερα για το μέγεθος της πολιτιστικής ανάπτυξης της περιοχής. Τα γραπτά του έρχονται να επιβεβαιώσουν το γεγονός ότι η Σμύρνη δεν ήταν απλά πιο μπροστά σε σχέση με την καθυστερημένη Ελλάδα της εποχής, αλλά βρισκόταν στην πρωτοπορία για όλη την Ευρώπη. Αυτό ίσως να εξηγεί και σε ένα βαθμό το μίσος με το οποίο αντιμετωπίστηκε από τους Τούρκους εθνικιστές αλλά και τους υπόλοιπους ευρωπαίους.

Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, ο Λεωνίδας Κακάρογλου επιστρέφει για ένα ταξίδι με τον πατέρα στη Σμύρνη και στο Σαλιχλί, στα πατρογονικά εδάφη, το 1990… Ο πατέρας θα συναντηθεί με παλιούς συμμαθητές του, θα περπατήσει στα σοκάκια που μεγάλωσε… Ο Ευάγγελος Κακάρογλου αφηγείται τη ζωή του, τα παιδικά χρόνια στο Σαλιχλί, την περιπέτεια του ξεριζωμού, το νέο ξεκίνημα στα Χανιά και επιμένει, «Είμαι Ίων, να το γράψεις αυτό…», θα πει σε μια συνομιλία του με τον Βαγγέλη Κακατσάκη.   

Ένας παράλληλος λόγος της οικογένειας Κακάρογλου για τη χαμένη γη. Ένα βιβλίο για τη Μικρά Ασία, αλλά πιο πολύ για τη συλλογική Μνήμη που αρνείται να δεχτεί την απώλεια της ευλογημένης γης.