Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 130 ετών από την ίδρυση του βουλγαρικού κράτους (1878), το 2008 έχει ανακηρυχθεί έτος της Ρωσίας στη Βουλγαρία και της Βουλγαρίας στη Ρωσία. Δεν είναι μόνο οι ιστορικοί δεσμοί που συνδέουν τις δύο χώρες, αλλά και τα νέα γεωπολιτικά δεδομένα που σήμερα εκφράζονται περισσότερο με τη δυναμική του οικονομικού παράγοντα. Μετά από μια περίοδο εσωστρέφειας, η Ρωσία του Πούτιν επιστρέφει στα Βαλκάνια με το ενεργειακό όπλο του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Υπογράφοντας τις συμφωνίες για την κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης και του αγωγού φυσικού αερίου South-Stream, η Βουλγαρία εντάχθηκε στο παγκόσμιο γεωπολιτικό παιχνίδι. Η Ελλάδα με τη σειρά της αποτελεί τον επόμενο ενεργειακό κόμβο της Ρωσίας. Είναι η πρώτη φορά που Ελλάδα, και Βουλγαρία, έχουν τη δυνατότητα μιας διευρυμένης οικονομικής συνεργασίας ως μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Πολιτιστικά ανήκουν στη Δύση, αλλά και στην `καθ` ημάς Ανατολή`, ο ευρωατλαντικός τους προσανατολισμός συνάδει με την ανάπτυξη κάθε είδους επαφών με τη Ρωσία. Είναι η πρώτη φορά που η ρωσική παρουσία στη Βουλγαρία δεν είναι για την Ελλάδα πηγή ανησυχιών, αλλά ευκαιριών εντός του παγκοσμιοποιημένου οικονομικού συστήματος.
Πριν από 130 χρόνια η ανάδυση της βουλγαρικής ηγεμονίας ως ρωσικού δορυφόρου έγινε αισθητή στην Αθήνα ως μια απειλή για τα ευρύτερα συμφέροντα του Ελληνισμού. Τρία ήταν τα βασικά θέματα που η Αθήνα είχε θέσει προς διαπραγμάτευση με τη Βουλγαρία, αν ευνοούσαν οι συγκυρίες: η διάσωση του Ελληνισμού της Ανατολικής Ρωμυλίας, η άρση του βουλγαρικού σχίσματος και η οροθέτηση των σφαιρών επιρροής στη Μακεδονία. Σε κανένα δεν επιτεύχθηκε συμφωνία και η Βουλγαρία με το ηγεμονικό της σύνδρομο έβλεπε την Ελλάδα ως ευκαταφρόνητο κράτος.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]