Καθώς η Ελλάδα διανύει τα πρώτα της βήματα μετά την περίοδο της οικονομικής κρίσης, οι ευκαιρίες που ανοίγονται μπροστά της, προκειμένου να τοποθετηθεί στο παγκόσμιο στερέωμα υφαίνοντας ένα νέο αφήγημα για τον εαυτό της, είναι πολλές. Ιστορικά, η Ελλάδα δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην πολιτιστική της κληρονομιά και προωθεί την εικόνα μιας χώρας «πολιτιστικού γίγαντα». Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν πολλά ερωτήματα που αναφύονται σε σχέση με την πραγματική διάσταση και έκταση της άσκησης πολιτιστικής διπλωματίας από την Ελλάδα.
Το βιβλίο αυτό φιλοδοξεί να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα και να εξερευνήσει τα όρια της πολιτιστικής διπλωματίας όχι μόνο ως ακαδημαϊκό πεδίο, αλλά και ως πεδίο άσκησης πολιτικής. Ο παρών τόμος συγκεντρώνει για πρώτη φορά ένα φάσμα αναλύσεων, απόψεων και αφηγήσεων από τρεις διαφορετικές ομάδες ενδιαφερόμενων: ακαδημαϊκούς, διοικητικά στελέχη υπουργείων και επαγγελματίες του πολιτισμού. Απώτερος στόχος είναι να διαφανεί η πολυσχιδής φύση του πεδίου, ώστε να γίνει κατανοητό ότι οποιοσδήποτε σχεδιασμός προς μια κεντρική στρατηγική για την πολιτιστική διπλωματία οφείλει να λαμβάνει υπόψη πολυποίκιλες ανάγκες, φέρνοντας σε συνεργασία φορείς με περιοχή ευθύνης που παραδοσιακά δεν αλληλοεφάπτονται.
Η έκδοση φιλοδοξεί να ρίξει φως στο πώς η πολιτιστική διπλωματία διοικείται σε εθνικό επίπεδο, προχωρώντας πέρα από την απλή χαρτογράφηση του τοπίου στην ανάδειξη των αντιθέσεων που το σημαδεύουν, εισάγοντας έναν βαθύτερο προβληματισμό για το μέλλον της πολιτιστικής διπλωματίας στην Ελλάδα.