Με δεδομένη την ανάγκη υποστήριξης του εκπαιδευτικού στο περιβάλλον του σχολείου, διατυπώνεται η γενικότερη εκτίμηση ότι στο ξεκίνημα –αλλά, ενδεχομένως, και στο μέσον– της επαγγελματικής / διδακτικής πορείας του ο εκπαιδευτικός, όταν λαμβάνει υποστήριξη και καθοδήγηση από πεπειραμένους και περισσότερο καταρτισμένους εκπαιδευτικούς, τότε, ακόμη κι αν οι συνθήκες είναι μάλλον δυσμενείς, τα πράγματα βαίνουν καλύτερα προς όφελος όλων των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας –των εκπαιδευόμενων, των νεοεισερχόμενων, αλλά και των περισσότερο πεπειραμένων εκπαιδευτικών, των στελεχών εκπαίδευσης και της κοινωνίας συλλογικά
Μάλιστα, αναφορικά προς την έννοια της καθοδήγησης είναι πολύ ενδεικτικά και διδακτικά τα λόγια του Γ. Σεφέρη στον –άλλοτε φοιτητή και κατοπινό φιλολογικό του επιμελητή– Γ. Π. Σαββίδη: «Φαντάστηκα για μία στιγμή τον εαυτό μου, αν βρισκόμουν στο ξεκίνημα, όπως εσείς […] κι ακόμη τώρα συλλογίζομαι πως θα είχα κερδίσει πολύν καιρό, αν είχα την τύχη να βρω ένα μεγαλύτερο φίλο που θα βοηθούσε να πάρουν, ας πούμε, τον σωστό τους δρόμο οι απορίες μου» (Μήτσου, 1997: 235).
Συνακόλουθα, η ύπαρξη ενός «μεγαλύτερου φίλου», όπως αναφέρει ο Σεφέρης, είναι πολύ καθοριστική σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής –και κατά μείζονα λόγο στην εκπαίδευση, γιατί η διδασκαλία, σε μεγάλο βαθμό, είναι μία μοναχική διαδικασία. Η ανάγκη, λοιπόν, ανάπτυξης εγγύτερης επικοινωνίας, συνεργασίας και καθοδήγησης μεταξύ διδασκόντων θα απέβαινε ιδιαίτερα επωφελής για όλα τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας. Έτσι, στο πλαίσιο του παρόντος προβληματισμού και της εμπειρίας από εκπαιδευτικά συστήματα περισσότερο προηγμένων χωρών, κρίθηκε αναγκαίο να επιχειρηθεί –σε πανελλήνια κλίμακα– η ανίχνευση επιμορφωτικών αναγκών και προτεραιοτήτων φιλολόγων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε επίπεδο παιδαγωγικής, διδακτικής και συμβουλευτικής καθοδήγησης / mentoring.
Η όλη έρευνα ειδολογικά υπάγεται στις έρευνες πεδίου (survey research) και η διεξαγωγή της έγινε σε πανελλήνιο επίπεδο. Μάλιστα, προκειμένου να αποφευχθεί η κυρίαρχη τρωτή μονο-μεθοδολογική προσέγγιση της ποσοτικής διερεύνησης, επιχειρήθηκε η πολυ-μεθοδολογική τεχνική της τριγωνοποίησης ή μεθοδολογικής σύγκλισης των αποτελεσμάτων (researchtriangulationormethodologicalconvergence).
Η εκτεταμένη επεξεργασία των συναχθέντων δεδομένων επιβεβαίωσε μία πρώτη βασική ερευνητική υπόθεση, ότι έχει, πλέον, ωριμάσει επαρκώς στη συνείδηση της εκπαιδευτικής κοινότητας η ανάγκη για εισαγωγή του θεσμού της παιδαγωγικής, διδακτικής και συμβουλευτικής καθοδήγησης / mentoring των εκπαιδευτικών. Αναμένεται, λοιπόν, η ερευνητική συναγωγή να υλοποιηθεί!