«…Ουσιαστικά ο ποινικολογών, όπως άλλωστε και κάθε συνεπής δικηγόρος, πρέπει να έχει καρδιά µικρού παιδιού, το σθένος ενός αντάρτη, την υποµονή ενός γαϊδάρου, την αντοχή ενός αθλητού, την επιµονή ενός Εβραίου, την αβρότητα ενός ευγενούς, την ακρίβεια του Γκρήνουιτς, την ποιότητα της B&O, την ηρεµία ενός µοναχού, το ξέσπασµα µιας Ferrari, τη ρητορεία του Θ. Τζέφερσον, τη µόρφωση του Π. Κανελλόπουλου, την “αύρα” του Τ. Κέννεντυ, το µεράκι ενός ζωγράφου, τη µνήµη του ελέφαντα, την οργάνωση µιας ελβετικής τράπεζας, τη χαλαρότητα ενός ψαρά, τη γενναιοδωρία ενός πλουσίου, την ανοχή ενός πατέρα και τον ύπνο του αθώου…»