Ένα παραισθησιογόνο έργο.

Τρίπρακτο θεατρικό έργο με επτά άτομα που διαδραματίζεται σε έναν υπερσύγχρονο χώρο. Ένα ομιχλώδες από την κόκα τοπίο, με ιλιγγιώδεις μουσικές, χαοτικές σχέσεις και ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Ο κάπτεν-Κοκέιν, σαν ροκ σταρ της εποχής μας είναι το συστημικό είδωλο. Ο καταξιωμένος αλλά και καταραμένος καλλιτέχνης. Μια μηχανή που παράγει με κάθε κόστος, καταστρέφοντας τον εαυτό του και παρασύροντας το εύπιστο και ευάλωτο κοινό του.
Χωμένος, όπως επιβάλλεται, μέσα σε ουσίες για να ξεφεύγει από τα ανθρώπινα, περιβάλλεται από έξι συνεργάτες που τροφοδοτούν το άρρωστο ΕΓΩ του, αποσκοπώντας στην απόλυτη εξουσία και στο υπερκέρδος.
Η Φύση όμως τον εκδικείται παίρνοντας την αγαπημένη του από υπερβολική δόση. Τότε αλλάζουν όλα και πρώτα απ’ όλα αυτός. Γιατί με αυτόν τον πονεμένο τρόπο που δεν έχει γυρισμό, ανακάλυψε επί τέλους τ’ ανθρώπινα συναισθήματα και έπεσε στο κενό.
Μετά από επεμβάσεις λοιπόν, γίνεται γυναίκα επιδιώκοντας να ζήσει τη ζωή από τη θηλυκή του μεριά που την θεωρεί πιο μεγαλόπνοη και υιοθετεί το όνομα ΑΥΓΗ, σαν καινούργια αρχή.
Οι συνεργάτες του, ανάμεσά τους και η μητέρα του, τον αντιμετωπίζουν ως παρανοϊκό, γιατί ζητάει από αυτούς να δώσουν πίσω ό,τι και όσα τους έχει προσφέρει και να μάθουν να δείχνουν ταπεινότητα και σεβασμό στην Φύση.
Όμως τελεσίδικα, η κατάσταση έχει δρομολογηθεί. Το κακό δεν μπορεί να γίνει καλό.
Είτε σαν άντρας, είτε σαν γυναίκα, δεν θα μπορέσει να αφήσει την σφραγίδα του. Όμως υπάρχει ακόμα μια μικρή ελπίδα. Ο πιστός του υπηρέτης με την καρδιά μικρού παιδιού. Και γι’ αυτό το λόγο αποφασίζει να πεθάνει στην αγκαλιά του. Στην αγκαλιά της ελπίδας.