Ο Ρεμπώ χαρακτηρίστηκε από τον Αλμπέρ Καμύ ως ο «ποιητής της εξέγερσης, και μάλιστα ο σημαντικότερος απ’ όλους». Μετά το θάνατό του, ο συμβολιστής, σουρεαλιστής, μπίτνικ ποιητής, ο ασυμβίβαστα επαναστάτης Ρεμπώ, έγινε το σημείο αναφοράς για τις νεότερες γενιές καλλιτεχνών της αβάν-γκαρντ, χρησιμοποιήθηκε ως έξοδος κινδύνου από το χώρο των συμβάσεων.
«Όλη η γνωστή λογοτεχνία είναι γραμμένη στη γλώσσα της κοινής λογικής - εκτός από εκείνη που έχει γράψει ο Ρεμπώ», είχε δηλώσει ο Πωλ Βαλερύ,.
Το Μεθυσμένο Καράβι, αυτό το μοναδικό ποίημα, έγινε ένας από εκείνους τους θρύλους που φέρουν το όνομα του Προμηθέα, του Οιδίποδα, του Δον Κιχώτη, του Φάουστ, του Άμλετ, ένα από εκείνα τα έργα, που συμπυκνώνουν στην δράση τους καίριες επιθυμίες του πολιτισμικού υποκειμένου και γίνονται σύμβολα της τραγικής ύπαρξής του.
Σ’ αυτόν τον τομάκο, δεκατρία συνολικά ποιήματα και μια Ωδή - φόρος τιμής στον Ρεμπώ από τον Πάμπλο Νερούντα.