Η Δρ Πα­ρα­σκευή Κερ­τε­με­λί­δου, Επί­κου­ρη Κα­θη­γή­τρια του Δι­ε­θνούς Πα­νε­πι­στη­μίου της Ελ­λά­δος, κα­τα­φέρ­νει να μας εφο­δι­ά­σει με ένα εναλ­λα­κτι­κό πό­νη­μα στον χώ­ρο του βι­ο­μη­χα­νι­κού χρη­στι­κού αντι­κει­μέ­νου. Πρό­κει­ται για μια πο­λύ εν­δι­α­φέ­ρου­σα έκ­δο­ση, κα­θώς αντι­με­τω­πί­ζει το βι­ο­μη­χα­νι­κό προ­ϊ­όν από δι­α­φο­ρε­τι­κές πλευ­ρές. Είναι μια προ­σπά­θεια να δο­θεί έμ­φα­ση στη δι­α­φο­ρε­τι­κό­τη­τα της αντί­λη­ψης των εναλ­λα­κτι­κών εκ­φάν­σε­ων του σχε­δι­α­σμού προ­ϊ­ό­ντων αυτού καθ’ αυτού. Το βι­ο­μη­χα­νι­κό προ­ϊ­όν μπο­ρεί κα­νείς να το βρει προς πώ­λη­ση ως χρη­στι­κό αντι­κεί­με­νο, ως αντι­κεί­με­νο τέ­χνης, ως αντι­κεί­με­νο προ­βο­λής σε μου­σεία αλ­λά και ως ένα μέ­σο δι­α­λό­γου από και προς όλες τις κα­τευ­θύν­σεις.

Μας τα­ξι­δεύει από τη χει­ρο­τε­χνία στη βι­ο­μη­χα­νι­κή πα­ρα­γω­γή, από τη μι­κρή κλί­μα­κα στη με­γα­λύ­τε­ρη. Ανα­δει­κνύει το χρη­στι­κό αντι­κεί­με­νο και ως έρ­γο τέ­χνης, κά­τι που πολ­λοί δεν συ­νει­δη­το­ποι­ούν ακό­μη και στις μέ­ρες μας. Πα­ρου­σι­ά­ζει το βι­ο­μη­χα­νι­κό αντι­κεί­με­νο ως έκ­θε­μα σε μου­σεία και ειδι­κό­τε­ρα μου­σεία τέ­χνης, εμ­φα­νί­ζο­ντας έναν εναλ­λα­κτι­κό τρό­πο επι­κοι­νω­νί­ας του προ­ϊ­ό­ντος με τον επι­σκέ­πτη. Δί­νει έμ­φα­ση σε έναν άτυ­πο δι­ά­λο­γο των σχε­δι­α­στών-καλ­λι­τε­χνών με­τα­ξύ τους, αλ­λά και με τα μου­σεία τέ­χνης, που ανα­δει­κνύ­ουν τα έρ­γα με έναν δι­α­φο­ρε­τι­κό τρό­πο. Φυ­σι­κά δεν λεί­πει και η ανα­φο­ρά στο Ελ­λη­νι­κό ντι­ζά­ιν και την εξε­λι­κτι­κή του πο­ρεία.

(Από τον Πρό­λο­γο του Δρ. Πα­να­γι­ώ­τη Κυ­ρά­τση)