Το παρόν έργο αποτελεί έναν ελάχιστο φόρο τιμής στην πνευματική μνήμη και το τεράστιο έργο μιας παγκοσμίως αναγνωρισμένης προσωπικότητας που συντέλεσε οριοθεσιακά στην ανάπτυξη και την πρόοδο πολλών και διαφορετικών μεταξύ τους επιστημών. Στόχος του γράφοντος είναι το παρόν να αποτελέσει ένα μικρό βοήθημα στη μελέτη των ζητημάτων που πραγματεύεται από μια άλλη σκοπιά.

Το παρόν πόνημα φιλοδοξεί να περιοριστεί στις εκφάνσεις της ηθικής και του δικαίου, όπως αυτές διδάχθηκαν από τους Πυθαγόρειους και να επικεντρωθεί στα ζητήματα εκείνα της ηθικής που ενδεχομένως είναι επίκαιρα στις σημερινές συνθήκες και κοινωνίες. Διδάγματα που είναι διαχρονικά, αποστάγματα μιας ιδιότυπης σοφίας ανθρώπων που διώχθηκαν για τις απόψεις τους σε κάποιο βαθμό, αλλά κατάφεραν να επιβιώσουν φιλοσοφικώς. Να παραμείνουν κλασικοί. Καθώς οι πηγές για την ζωή και το έργο του Πυθαγόρα και των Πυθαγόρειων είναι απέραντες στην Ελληνική και αλλοδαπή βιβλιογραφία, γίνεται μια προσπάθεια παραμονής στην αρχική πρωτότυπη γραμματολογία για την τεκμηρίωση των σημαντικότερων αντικειμένων του παρόντων. Υπό την έννοια αυτή, ο Διογένης Λαέρτιος, ο Πορφύριος, ο Ιάμβλιχος και φυσικά ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης αποτελούν τις κυριότερες πηγές, ενώ γίνονται αναφορές, όπου είναι αναγκαίο και σε μεταγενέστερη βιβλιογραφία.